Ostatnie badania naukowe dostarczają nowych, istotnych informacji na temat możliwości poprawy wchłaniania lizynoprylu i hydrochlorotiazydu przy użyciu nowatorskich nośników, jakimi są glyceroniosomy. Badanie to rzuca nowe światło na potencjalne zastosowanie tej technologii w praktyce klinicznej, szczególnie w kontekście leczenia nadciśnienia tętniczego za pomocą stałych połączeń dawek (FDC) leków.
Nowe podejście do terapii nadciśnienia
Leczenie nadciśnienia często wymaga stosowania kombinacji leków, co może wpływać na przestrzeganie zaleceń terapeutycznych przez pacjentów. Stałe połączenia dawek (FDC) są coraz częściej stosowane, ponieważ ułatwiają stosowanie terapii, zwiększają jej skuteczność i obniżają koszty leczenia. Jednak ograniczona biodostępność składników, takich jak lizynopryl i hydrochlorotiazyd, stanowi wyzwanie w kontekście ich skuteczności terapeutycznej.
Lizynopryl, będący inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI), oraz hydrochlorotiazyd, diuretyk, są powszechnie stosowane w FDC do leczenia nadciśnienia. Niestety, oba te leki charakteryzują się niską biodostępnością po podaniu doustnym. Lizynopryl, będący związkiem hydrofilowym, ma niską przepuszczalność błon komórkowych, a jego biodostępność wynosi zaledwie około 25%. Z kolei hydrochlorotiazyd, ze względu na niską rozpuszczalność i przepuszczalność, również wykazuje zmienną i niską biodostępność.
Glyceroniosomy jako innowacyjne nośniki leków
W badaniu wykorzystano nanotechnologię do poprawy biodostępności lizynoprylu i hydrochlorotiazydu. Glyceroniosomy, będące nowym typem nośników, zostały opracowane w celu jednoczesnego dostarczania obu leków. Te nanostruktury, składające się z niosomów zawierających glicerol, wykazały potencjał w zwiększaniu przepuszczalności błon i wchłaniania leków w jelicie cienkim.
Przygotowane glyceroniosomy charakteryzowały się odpowiednią wielkością cząstek oraz efektywnością enkapsulacji leków. Analizy wykazały, że systemy oparte na Tween 40 były bardziej efektywne w poprawie wchłaniania jelitowego w porównaniu do tych opartych na Span 60. Wyniki badań sugerują, że glyceroniosomy mogą być obiecującym nośnikiem do jednoczesnego dostarczania lizynoprylu i hydrochlorotiazydu, zwiększając ich biodostępność i potencjalną skuteczność kliniczną.
Wyniki badań nad wchłanianiem jelitowym
Badania przeprowadzone na królikach wykazały, że dostarczanie hydrochlorotiazydu i lizynoprylu w postaci wodnych roztworów prowadziło do ich niepełnego wchłaniania w jelicie cienkim. Jednak zastosowanie glyceroniosomów znacząco zwiększyło wchłanianie obu leków. W szczególności, glyceroniosomy zawierające Tween 40 wykazały większą skuteczność w poprawie wchłaniania jelitowego w porównaniu do systemów zawierających Span 60.
Badania wykazały również, że glyceroniosomy zmieniają dominujący mechanizm wchłaniania z parakomórkowego na transkomórkowy, co sugeruje ich zdolność do bezpośredniej absorpcji przez błonę komórkową. To przejście może być kluczowe dla poprawy biodostępności leków o niskiej przepuszczalności, takich jak lizynopryl.
Potencjalne mechanizmy działania glyceroniosomów
Jednym z możliwych mechanizmów działania glyceroniosomów jest ich zdolność do fluidyzacji błon komórkowych, co zwiększa ich przepuszczalność. Formulacje zawierające Tween 40, ze względu na swoją płynną naturę, mogą bardziej efektywnie oddziaływać z błonami biologicznymi w porównaniu do Span 60. Inna hipoteza sugeruje, że produkty trawienia lipidów mogą rozszerzać połączenia międzykomórkowe, zwiększając transport parakomórkowy, choć nie zaobserwowano tego w obecnym badaniu.
Podsumowanie i wnioski
Badanie potwierdziło, że glyceroniosomy mogą skutecznie poprawiać wchłanianie jelitowe lizynoprylu i hydrochlorotiazydu, oferując nową możliwość w terapii nadciśnienia tętniczego. Wprowadzenie glyceroniosomów jako nośników leków w praktyce klinicznej może znacząco zwiększyć skuteczność terapeutyczną FDC, poprawiając jednocześnie przestrzeganie zaleceń terapeutycznych przez pacjentów. Dalsze badania kliniczne są jednak konieczne, aby w pełni ocenić ich potencjał w praktyce medycznej.
Bibliografia
Elbasuony Aya R., Abdelaziz Abdelaziz E., Mazyed Eman A. and El Maghraby Gamal M.. Glyceroniosomes for enhanced intestinal absorption of hydrochlorothiazide and lisinopril in their fixed dose combination. Scientific Reports 2024, 14(6), 1265-1276. DOI: https://doi.org/10.1038/s41598-024-74986-1.
